Es gibt einen amor intellectualis zum niederen Deutsch. Erst wenn's so richtig platt wird, streckt der stockgebildete Höchstalemanne seine Glieder auf dem Deich aus und erzählt seiner Susanne eine Geschichte vor. Dabei geht es in seinem Gehirnskasten wie im Bienenstock zu: Da wird mit Bedacht artikuliert und sinngemäss betont, während die Augen vorauseilen und die Dinge erhaschen, die unmittelbar an die Englischabteilung weitergeleitet oder einer lautlichen Verschiebung unterworfen werden müssen. Ein Fest für einen quirligen Geist!

Ohne Titel
Peter Dohrn is de Fruu weglopen, Elli, mit Hermann Kröger. Dor hebbt wi al lang op luurt. Jümmer wenn Peter för sien Firma op Tour weer, stunn Hermann sien Auto vör Elli ehr Döör. Mennigmaal de hele Nacht lang.

Un as de en un anner Naver so is, se hebbt em dat steken.
Hest du twee Wagens? hett ener maal fraagt.
Woso dat? hett he seggt.
Na, nachts steiht en swatten vör dien Döör, du hest je doch en witten.

Do hett Peter dat inricht un hett Elli mit Hermann in flagranti andropen. Nu will se sik scheden laten. Aver det is je ok Elli un Peter ehr Saak.

De ersten Weken, wo Elli weg weer, leep Peter mit en Flapp rum, as wenn he dootblieven schull. Jümmerto sä he: Wat schall ik noch. Ik kann ahn ehr nich leven. Sie war mein Ein und Alles.

Do is Korl Denker maal gnatzig worrn un hett seggt: Nu maak dat man nich so dull mit mein Ein und Alles, du hest op dien Touren ok nix anbrennen laten. Segg man lever: Wie ich ihr, so sie mir.

Dat much Peter nich hören. Bi em weern dat mehr so Gelegenheiten ween, nix weert, aver Elli un Hermann, bi de harr dat je Method hatt. Se hebbt töövt, bit ik ut'n Huus weer! Un denn sä he noch: In Feld und Flur mag ein jeder schalten, doch sein Haus soll er sauber halten.

Na, hebbt wi seggt, wenn dat so is, denn hett Elli je bloots en methodischen Fehler maakt. Weer se mit Hermann achtern Knick gahn, denn weer dat je in Feld un Flur ween, un sien Auto harrn wi ok nich to sehn kregen.
Weer mi ok lever ween, hett Peter gnurrt, hett de Skatkorten op'n Disch smeten un is füünsch na Huus gahn.

Dat is veer Weken her. Nu steiht wedder en Auto vör Peter sien Huusdöör. Elli ehr is dat nich, dat höört en Bekannte vun Peter to. Se much em al jümmer lieden, he het bitherto aver wull nich dat recht Oog för ehr hatt. Dat mut sik ännert hebben, dat Auto steiht dar Nacht för Nacht.

Na, Peter, hebbt wi fraagt, hest en niege funnen? Is dat nu de richtige?
Wat dat de richtige is, anter he, dat weet ik nich. De Hauptsaak, se is dor.
Na ja, hett Korl Denker do seggt, gelegentli sleit ok je en vun de Reservebank maal in.
Do is Peter wedder giftig worrn.

Dat bleev nich bi düt Auto. Na dree Maand stunn en anner dor. De Navers hebbt seggt, Peter is wedder op Probefahrt. Un hebbt dat Nummernschild studeert. De kummt von wiederher, hebbt se sik ankeken, denn mutt he nu wull mit Anzeigen arbeiden.

Den enen Dag hebbt Elli un Hermann heiraadt. Dat het Peter drapen. He hett dacht, Elli worr noch maal trüchkamen. Aver worum schull se dat, wo he nich eenmaal trurig ween is un sik bloots leed doon hett.